เราได้อะไรจากการเที่ยวคนเดียว ? [ไอบ้า กับโอซาก้า 5 วัน]

ความกล้าที่จะออกจาก Comfort Zone

“อย่าให้การรอคนอื่นพร้อม ทำให้ความฝันของเราไม่เป็นจริง”
– เพจคำคมสักเพจบน Facebook –

นี่เป็นประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจเลือกที่จะจองตั๋วไปเที่ยวโอซาก้า พร้อมกับคำติง จากคุณหมอ ว่าคุณควรหาเวลาพักการใช้มือทำงานของคุณบ้าง (ผมมีอาการเส้นประสาทบีบรัด ทำให้เกิดนิ้วล็อก จากการนั่งทำงานกับคีย์บอร์ด และ เมาส์ที่ไม่เข้ากะรูปมือ)
ตอนนั้นก็เป็นความรู้สึกที่มันโหวง ๆ มึน ๆ จนผมคิดว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว จึงเกิดเป็นทริปนี้ขึ้นมา ผมคิดว่า Comfort Zone ของผม หรือหลาย ๆ คน คือการที่เรากลัวการไปเที่ยวคนเดียว แต่การไปคาดหวังให้คนอื่นมีเวลาว่างพร้อมกับเราก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ผมเลยตัดสินใจเที่ยวคนเดียวไปเลย

แล้ว . . . เราจะเริ่มต้นยังไงดีละ . . .
ตอนนั้นนั่งว้าเหว่ในร้านกาแฟร้านหนึ่ง เริ่มจากเปิดดูเพจท่องเที่ยว แล้วไปพบกับโปรโมชันของ JAL (Japan Airline) พร้อมกับที่พัก ซึ่งตอนนั้นผมซื้อผ่าน Expedia (เอาจริง ๆ ถ้าจองแยกเองจะได้ถูกกว่าครับ) ตอนนั้นลังเลมาก ๆ ถามคนมีประสบการณ์เที่ยวญี่ปุ่น สองสามคนก่อนที่จะซื้อดีลนี้ในตอนประมาณ 2 ทุ่มของวันนั้น ด้วยความคิดว่า ถ้าไม่ซื้อสักที เราก็จะไม่ได้ไปสักที

การวางแผนล่วงหน้า

ปัญหาต่อมาคือ แล้วเราต้องเตรียมตัวอะไรบ้างละกับการไปเที่ยวคนเดียวครั้งนี้. . . ความกังวลทุกอย่างมันพวยพุ่งออกมาหมด

The oldest and strongest emotion of mankind is fear, and the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown.
– H. P. Lovecraft –

ตอนนั้นกลัวไปหมด ตั้งแต่ เรื่องเงินที่จะใช้ต่อวัน? จะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง? จะเดินทางยังไง? จะหลงไหม? จะซื้ออะไรฝากคนอื่นบ้าง?

ด้วยความโชคดีที่มีคนรู้จักเป็น Japan Guru กัน เลยได้ที่ปรึกษาที่มีประสบการณ์จริงช่วยเหลือ จึงได้เริ่มทำการวางแผนการเที่ยวด้วยตัวเองไว้ ซึ่งในแผนจะจัดทำเป็น

• เวลาที่เครื่องลงจอดที่สนามบินคันไซ บวกกับเวลาที่เราคาดว่าต้องเสียไปกับด่านตรวจคนเข้าเมือง
• สถานที่ ที่ต้องไป พร้อมกับวิธีการเดินทาง
• แผนสำรอง

ทั้งหมดนี้ช่วยได้มาก ไม่ให้เราสติหลุดตอนที่ไปถึง และมีแผนรับมือหากเราทำอะไรผิดพลาด

แต่ความกลัวทั้งหมดมันยังไม่หายไป เพราะสิ่งนึงที่ผมกลัวมากๆคือการขึ้นสายรถไฟผิด . . .
ถ้าลองไปหาข้อมูลรถไฟที่ญี่ปุ่นดูจะเข้าใจกันนะครับ ว่าระบบขนส่งทางรางของญี่ปุ่นนั้น โหดมาก คลอบคลุม และ โคตร งง ถึงจะถามหลาย ๆ คนมาแล้ว มันก็อดกังวลไม่ได้อยู่ดี ยังไงก็ต้องลองไปเสี่ยงตายเอาดาบหน้าละกันวะ. . .

ความยืดหยุ่นในการปรับเปลี่ยนแผนการ

แผนที่วางไว้ เราก็ไม่สามารถควบคุมไปได้หมดทุกอย่างหรอกครับ ในทริปที่ไปก็มีเรื่องที่ กะเวลาเที่ยวในแต่ละจุดไม่พอ ประมาณไว้น้อยไป มากไป อย่างวันแรก ผมวางแผนไว้ ว่าจะไปที่ อุทยาน มิโนะ (Minoo Park) แล้วกะจะเดินทางออกไปที่ Momofuku Ando Instant Ramen Museum ซึ่งกะว่าจะเสียเวลาที่นี่ไปมาก แต่พอจริง ๆ กลายเป็นไปเสียเวลาเที่ยวที่ Minoo Park มากกว่าที่ประมาณไปมาก ๆ จนเกือบมาที่ Momofuku Ando Instant Ramen Museum ไม่ทันเวลาเข้าสุดท้าย แต่เอาจริง ๆ ที่ Momofuku Ando Instant Ramen Museum เสียเวลาน้อยมากเลย ถ้าเราไม่ได้ทำ Workshop นี่ เดินแปปเดียวก็ทั่วแล้วครับ แล้วก็. . . อย่าลืมทำบะหมี่ถ้วยของเราเองกลับไปด้วยละ อิอิ

อีกเรื่องคือการเที่ยวจริง วันแรกผมพกขาตั้งกล้องเพื่อไปใช้กับ Osmo Mobile 2 ซึ่งเอาจริง ๆ พอวันเดินทางเราต้องแบกขาตั้งกล้องขึ้นเขาไปด้วยนี่เริ่มลำบากนิด ๆ ละ วันที่สองที่ไปเกียวโต เลยตั้งปรับให้กระเป๋าเบาที่สุด ไม่พกขาตั้ง (จริง ๆ หลายที่เที่ยวในเกียวโตไม่อนุญาติให้ตั้งขาตั้งด้วย) เลือกพกแค่ Osmo Mobile ไปก็สบายตัวดีครับ วันไหนที่เราคิดจะใช้จริงๆ ค่อยเอาขาตั้งไปด้วย

ความสวยงามของการไม่คาดหวัง

จริง ๆ หลายสถานที่ ที่ผมได้เดินทางไป บางจุด ผมไม่รู้ว่ามีอะไรบ้าง หรือ บางที่ก็ตามจาก แผนการเที่ยวคนอื่นไป โดยไม่ได้ดูรูปสถานที่เท่าไร ก็ไปลุ้นเอาข้างหน้า มันก็ดีตรงที่ ทุกอย่างที่เราได้เจอ มันคือประสบการณ์ครั้งแรก ละมันประทับใจมาก ๆ จนคิดว่า ภาพถ่าย หรือ วีดีโอ มันก็ไม่สามารถรับรู้สัมผัสที่เราได้เจอตรง ๆ . . .

สัญชาตญาณการเอาตัวรอด

อันนี้สุดมากครับ คนที่พูดภาษาอังกฤษได้ระดับพอเอาตัวรอดได้ กะภาษาญี่ปุ่นที่ไม่เป็นเลย ทริปเล็ก ๆ ที่ใช้ตอนอยู่นู่นคือ “ภาษามือ” และ “ซื้อหมีมาเส้น” นั่นแหละครับ บางครั้งลองทักผู้คนด้วยภาษาอังกฤษ ดูก็ได้ครับ ผมเจอหลายคนที่เค้ายินดีช่วยเหลือ เรื่องรถไปเป็นอีกเรื่องที่เค้าทำระบบมาดีมาก แต่เราก็ต้องระวังตัวตลอดด้วยนะครับ ในวันแรกที่ผมไป ผมเดินทางด้วยรถไฟ Hankyu Line ซึ่งเป็นรถไฟ Local แบบ Local จริงๆ เสียงประกาศ เป็นเสียงของ เจ้าหน้าที่ที่คุมรถ แล้วก็. . . ไม่มีประกาศ ภาษาอังกฤษ ครับ อันนี้เหวอเลย แต่ก็รอดมาได้จาก Google Maps และก็พยายามฟังครับ

เคล็ดลับการใช้รถไฟญี่ปุ่นคือดูวิธีการเดินทางจากเว็บครับ ผมใช้ Hyperdia อันนี้ช่วยได้เยอะ เลือกสถานี ต้นทาง – ปลายทาง เว็บก็จะแนะนำเส้นทางที่ดีที่สุดมาให้ แต่แนะนำให้ระวังพวกเรื่อง ตู้ หรือ ขบวนรถ ที่เป็นแบบ จองที่นั่ง หรือ ขบวนพิเศษ บางทีขึ้นผิดชีวิตเปลี่ยน โดนค่าปรับ หรือไปผิดที่ได้ ให้คอยดูป้ายบนสถานีดี ๆ ครับ

ความอิสระ

ข้อดีของการมาเองคนเดียว คือ มันไม่มีคนห้ามเราทำอะไรครับ อยากทำอะไรทำได้หมด อยากขึ้นเขา ขึ้น อยากไปขึ้นศาลเจ้า ขึ้น อยากไปเกียวโต ไป เดินให้ตายกันไปข้างนึง แช่ออนเซ็นไม่ต้องเคอะเขินครับ ไม่มีใครมาด้วยกับเรา อิอิ

สุดท้ายนี้

อยากให้ทุกคนลองออกไปเที่ยวสักครั้งนึงก็ยังดี จะได้พบกับประสบการณ์ ดี ๆ อีกมากครับ

แล้วก็. . . อย่าลืมออกไปใช้ชีวิต